HERPLAATSING

Om verschillende redenen kan het gebeuren, dat er voor een Pyreneese Berghond een nieuw tehuis gezocht wordt.

Het kan gebeuren, dat  t.g.v. een verandering in de persoonlijke omstandigheden van de eigenaar, zoals ziekte, overlijden, verhuizing, echtscheiding, etc  de hond niet meer kan blijven, ondanks dat de hond geen enkel “probleem” vertoont.

Óf vanwege het feit, dat de hond niet samen met de andere hond(en) van het gezin kan. Dat 2 reuen niet met elkaar overweg kunnen, wordt over het algemeen wel geaccepteerd, maar het feit dat 2 teven niet met elkaar overweg kunnen, wordt minder goed geaccepteerd en vaak wordt er dan geoordeeld (lees: VERoordeeld) dat er met één van de teven dan wel iets mis zal zijn. Dat is niet terecht, want wie zich een beetje verdiept heeft in hondengedrag, weet dat dit veel vaker voorkomt, dan menigeen dat wil toegeven. Het is geen onnatuurlijk verschijnsel, maar het kan voor hondeneigenaars ongewenst gedrag zijn, omdat het het houden van meerdere honden niet makkelijk maakt. De éne eigenaar wil en/of kan de honden gescheiden houden, de andere wil en/of kan dat niet en herplaatst betreffende hond.

Óf, omdat de koper van een pup zich niet genoeg gerealiseerd heeft, óf niet correct voorgelicht is óf van tevoren niet voldoende geïnformeerd heeft, met wat voor een soort hond hij te maken heeft/krijgt. Een Pyreneese Berghond is nu éénmaal GEEN gemakkelijke hond, het is een hond, die nog dicht bij de natuur staat, die instinctief zelfstandig zal handelen in bepaalde omstandigheden, die eigenzinnig is, NOOIT slaafs zal worden en van oorsprong “gewoon” een “Waak- en Verdedigingshond” is.

Een Pyreneese Berghond is NIET ALLEEN maar een GROTE WITTE KNUFFELBEER !!!

Bij een Pyreneese Berghond zal je nooit Respect af kunnen DWINGEN.  Zijn respect , zul je als baas moeten VERDIENEN, door hem zelf met, Liefde &Respect, Consequent & Duidelijk zijn, Eerlijkheid, Humor en veel Geduld op te voeden !

Meestal gaat de opvoeding gewoon goed en na een puberteit, waarbij je heeeeeeeeeeel veel geduld moet hebben, heb je dan ook meestal een vriend voor het leven, die voor zijn baasje door het vuur zal gaan ! Maar er zijn altijd uitschieters naar beide kanten. Je hebt de honden, waarbij de opvoeding heel gemakkelijk gaat en alles maar over zich heen laten komen, maar je hebt ook honden, waarbij het meer moeite kost en waarbij het allemaal niet “vanzelf” gaat. Dit kan door “de aard van het beestje” ontstaan en/of door een niet-consequente opvoeding. Dit laatste kan resulteren in een zeer vervelende situatie, wat we het meeste zien bij jonge reuen in de leeftijd van ca 1½ – 2½ jaar. Het niet willen gehoorzamen d.m.v. grommen, het bewaken van botten, voer(bakken), speelgoed of eigen kinderen op eigen terrein is meestal het ongewenste gedrag, dat dan vertoont wordt. Meestal is dit het gevolg van het feit, dat de rangorde niet vaststaat en  de reu (of soms een teef) probeert de leiding over te nemen. Een Pyreneese Berghond is heel erg intelligent en zal vaak proberen misbruik te maken van de zwakheden van zijn baas.  Met deskundige begeleiding, een goede wil en het consequent toepassen van bepaalde regels, is dit ongewenste gedrag meestal wel op te lossen.

Ook kan het zijn, dat de baasjes helemaal geen problemen (denken) te hebben met hun hond, maar dat de hond “uit liefde voor zijn baas” een te grote beschermingsdrang ontwikkelt en vreemden op afstand wil houden. (van oorsprong is dit heel natuurlijk gedrag van de Pyreneese Berghond ) Maar in onze maatschappij wordt dit gedrag als “ongewenst” gezien en in sommige gevallen wordt de hond dan helaas gestraft voor zijn liefde voor zijn baas en moet vertrekken ………….